Τα Μεσαιωνικά Κυνηγετικά Γεράκια Της Ρόδου και η Ιστορία του Τζεμ

Όταν εμφανιζόταν το θήραμα, που συνήθως ξετρύπωναν τα σκυλιά, ο κυνηγός αφαιρούσε την κουκούλα από το κεφάλι του γερακιού και ξετύλιγε τα λουριά από τα δάκτυλα του αφήνοντας το γεράκι να επιτεθεί στο θήραμα.Μετά τα όσα αναφέραμε παραπάνω ξαναγυρίζουμε στην επιστολή του D’ Aubusson προς τον σουλτάνο Βαγιαζήτ Β’ για να αξιολογήσουμε τα δώρα αμφοτέρων των ηγεμόνων και να εντοπίσουμε αν αυτό είναι δυνατόν, τον φυσικό χώρο διαβίωσης αυτών των γερακιών, που ο μεγάλος μάγιστρος χάρισε στο σουλτάνο.
Το δώρο του Βαγιαζήτ σύμφωνα με την επιστολή, ήταν επτά άλογα. τα πέντε προορίζονταν, όπως αναφέρθηκε παραπάνω, για το μεγάλο μάγιστρο και τα δύο για τον ανιψιό του Guy de Blanchefort, που συνόδευε τον Τούρκο πρίγκιπα Τζέμ στη Δυτική Ευρώπη. Είναι αυτονόητο, κατά τη γνώμη μας, ότι τα άλογα, ως βασιλικά δώρα, πρέπει να ανήκαν σε ράτσες καλές και φημισμένες και να βρίσκονταν σε άριστη φυσική κατάσταση.Δεν έχουμε υπόψη μας πόσο στοίχιζε ένα καλό άλογο στα 1489, αλλά στα 1438, δηλαδή 51 χρόνια πριν, η αξία του έφθανε τα 100 ροδίτικα χρυσά δουκάτα (μια σκλάβα την ίδια εποχή στοίχιζε 56 ή 60 δουκάτα, ένα σπίτι στην πόλη 75 έως 80 δουκάτα, ένα ροδίτικο καντάρι, περίπου 237 κιλά και 400 γραμμάρια, πιπέρι 100 δουκάτα κ.τ.λ.Οι τιμές αγαθών, που αναφέρθηκαν είναι απλώς ενδεικτικές για να γίνει κατανοητή η μεγάλη αξία των αλόγων που δώρισε ο Βαγιαζήτ στον D’ Aubusson και στον ανιψιό του. Ήταν πράγματι βασιλικά δώρα.
Τα πέντε λοιπόν γεράκια, που δώρισε ο D’ Aubusson στο σουλτάνο σε ανταπόδοση του δώρου του, ήταν τουλάχιστον ισάξιά του;
Τα γεράκια, σύμφωνα με την επιστολή, ανήκαν σε δύο διαφορετικά είδη, τα δύο ήταν ζάγανοι και τα υπόλοιπα τρία πετρίτες. Τα δύο αυτά είδη αναφέρονται σ’ όλα τα βυζαντινά ιερακοσόφια ως αρίστης ποιότητας κυνηγητικά γεράκια, τολμηρά, γρήγορα και έξυπνα.