Οι Αλχημιστές του Μεσαίωνα

Η Αλχημεία στο Μεσαίωνα ήταν η επιστήμη της εξερεύνησης της φύσης αλλά και η τέχνη της μετατροπής της ουσίας σε μίαν άλλη και περιλάμβανε στοιχεία χημείας, φυσικής, μεταλλουργίας, ιατρικής, αστρολογίας, φιλοσοφίας και μυστικισμού.

Οι αλχημιστές αυτής της περιόδου αναζητούν τη “φιλοσοφική λίθο”, μια μαγική ουσία, που μπορεί να μετατρέψει μέταλλα σε χρυσό, να γιατρέψει όλες τις αρρώστιες και παθήσεις ως ελιξήριο και να προσδώσει στον κάτοχο της αθανασία. Δυστυχώς, όπως και πολλά όμορφα πράγματα που επινόησαν οι αλχημιστές, υπάρχει μόνο στη φαντασία.

Το 14ο αιώνα άρχισαν να περιορίζονται στις θεραπευτικές δυνατότητες της Αλχημείας, αν και η ιδέα για παραγωγή χρυσού πάντα συγκινούσε τους μυστικιστές θεραπευτές.

Στη Ρόδο, στα μέσα του 15ου αιώνα, παρατηρήθηκε μεγάλη προσέλευση Αλχημιστών. Εικάζεται πως ο λόγος της προσέλευσης τους ήταν η αναζήτηση του Μανδραγόρα, ενός φυτού με ανθρωπόμορφη τοξική ρίζα, που χρησιμοποιήθηκε ευρέως στη φαρμακευτική της εποχής. O καρπός του άγριου αυτού φυτού μοιάζει με μικρό χρυσοκόκκινο μήλο. Γι’ αυτό ονομαζόταν και «Μήλο του Σατανά». Ο Μανδραγόρας όμως της Ρόδου θεωρείται ιδιαίτερα σπάνιος καθώς είναι το μοναδικό είδος στον κόσμο που βγάζει μωβέ λουλούδια.

Με τους Αλχημιστές συνεργάστηκε και το Τάγμα των Ιπποτών του Αγ. Ιωάννη, που είχε επηρεαστεί από τη φιλοσοφία τους, όπως μαρτυρούν τα διάφορα αλχημιστικά και αποκρυφιστικά σύμβολα στους τάφους τους. Ο λόγος της συνεργασίας τους εντοπίζεται κυρίως στην αναζήτηση νέων, καινοτόμων υλικών και τεχνολογιών, για την βελτίωση της αποτελεσματικότητας της άμυνας τους απέναντι στους Τούρκους.